W ostatnich badaniach naukowych skupiono się na osteitis alveolaris, znanej również jako suchy zębodół, i jej leczeniu. Osteitis alveolaris to stan, który występuje po ekstrakcji zęba i charakteryzuje się silnym bólem, który nasila się od 1 do 3 dni po zabiegu. W badaniu porównano skuteczność czterech różnych metod terapeutycznych: zaawansowanego fibrynogenu bogatopłytkowego (A-PRF), fotobiomodulacji (PBM), pentoksyfiliny (PTX) oraz Alveogylu. Celem było zbadanie, czy PTX może być skuteczną alternatywą w leczeniu osteitis alveolaris.
Charakterystyka osteitis alveolaris i metody leczenia
Osteitis alveolaris jest rodzajem zapalenia kości, które może być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak uraz podczas ekstrakcji, infekcje bakteryjne czy czynniki systemowe. W literaturze opisano wiele metod leczenia, w tym stosowanie Alveogylu, środków przeciwfibrynolitycznych, antybiotyków oraz terapii fotobiomodulacyjnej. Alveogyl, zawierający eugenol, butamben i idoform, jest często preferowany przez klinicystów w standardowym leczeniu osteitis alveolaris.
Cel badania i metodologia
W badaniu wzięło udział 80 zdrowych ochotników, którzy zostali podzieleni na cztery grupy, z których każda otrzymała inną metodę leczenia. Po przeprowadzeniu irygacji solą fizjologiczną, pacjenci byli leczeni zgodnie z przypisaną grupą. W badaniu oceniano poziom bólu oraz gojenie tkanek miękkich w różnych punktach czasowych po zabiegu.
Wyniki badania: analiza skuteczności metod terapeutycznych
Wyniki badania wykazały, że nie było statystycznie istotnych różnic w średnich wynikach VAS (Visual Analog Scale) między grupami. Jednakże, stopień redukcji bólu był najwyższy w grupie A-PRF, następnie PBM, PTX, a na końcu Alveogyl. W danych dotyczących wskaźnika gojenia tkanek (LHI) stwierdzono statystycznie istotne różnice, z przewagą Alveogylu w okresie przedoperacyjnym oraz PBM w drugim tygodniu. Różnice te sugerują, że A-PRF i PBM mogą być bardziej skuteczne w leczeniu osteitis alveolaris, zwłaszcza w kontekście redukcji bólu i gojenia tkanek.
Analiza bólu i gojenia tkanek
Ocena bólu przeprowadzona na podstawie skali VAS wykazała, że wszystkie metody były skuteczne w łagodzeniu bólu, jednak A-PRF i PBM były bardziej efektywne w poprawie gojenia tkanek. PTX, mimo że nie wykazał istotnych przewag, może być rozważany jako wspomagające leczenie w przyszłych badaniach klinicznych.
Granulacja tkanek i wskaźnik gojenia
W analizie granulacji tkanek stwierdzono, że grupa Alveogylu miała wyższe wyniki w porównaniu do grup A-PRF i PBM w dniach 4 i 7. Natomiast w dniu 2, grupa PBM wykazała wyższe wyniki niż pozostałe grupy. Te obserwacje sugerują, że różne metody mogą mieć różny wpływ na proces gojenia tkanek w zależności od czasu po zabiegu.
Dyskusja: znaczenie wyników i przyszłe kierunki badań
Wyniki badania potwierdzają, że A-PRF i PBM są bardziej efektywne w leczeniu osteitis alveolaris niż PTX i Alveogyl. Chociaż PTX wykazał podobną skuteczność w łagodzeniu bólu, nie przyniósł istotnych korzyści w porównaniu do innych metod. Warto zauważyć, że różnice w skuteczności mogą wynikać z różnych mechanizmów działania tych terapii, a przyszłe badania powinny skupić się na ich potencjalnych połączeniach w leczeniu osteitis alveolaris.
Podsumowanie i wnioski
Badanie dostarcza nowych, istotnych informacji na temat skuteczności pentoksyfiliny w leczeniu osteitis alveolaris. Chociaż PTX może być rozważany jako opcja wspomagająca, A-PRF i PBM wykazują wyraźnie lepsze wyniki w kontekście łagodzenia bólu i gojenia tkanek. Dalsze badania są potrzebne, aby dokładniej ocenić potencjał PTX w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi.
Bibliografia
Yuzbasioglu Alper and Eroglu Cennet Neslihan. Evaluating the effectiveness of advanced platelet-rich fibrin, photobiomodulation, pentoxifylline, and Alveogyl in the treatment of alveolar osteitis: a randomized controlled clinical trial. BMC Oral Health 2024, 24(6), e750-e758. DOI: https://doi.org/10.1186/s12903-024-05372-6.
